We schreven er al eerder over in onze blog ‘De overgang de aankondiging van een eind of een nieuw begin’: bijna 80% van de vrouwen in de overgang ervaart vervelende vasomotore klachten, beter bekend als opvliegers en nachtelijk zweten, ofwel overgangsklachten. Deze klachten worden door de meeste vrouwen als hinderlijk en beperkend omschreven. Voor een derde van de vrouwen is dit zelfs zo erg dat er om een behandeling van de symptomen gevraagd wordt.
Tekst gaat verder onder de video.
Onderzoek heeft al langer geleden uitgewezen dat overgangsklachten gemiddeld zo’n zeven jaar aanhouden en soms zelfs wel tien jaar duren. Vrouwen die al vroeg in de overgang last krijgen van opvliegers, blijken er ook nog eens het langst last van te houden. Uiteindelijk, maar dit kan dus lang duren, gaan de klachten vanzelf over.
Oestrogeen
Die opvliegers en dat nachtelijk zweten ontstaan door een tekort aan het vrouwelijk hormoon oestrogeen. Dit hormoon, dat door follikels in de eierstokken wordt geproduceerd, zorgt in de menstruatiecyclus voor de eirijping. Deze follikels die allemaal al aanwezig zijn vanaf de geboorte, raken rond het vijftigste jaar op, waarna ook de oestrogeenproductie stopt. Wil je meer weten over eirijping en de menstruatiecyclus, lees dan de blog: ‘De wetenschap en de symptomen van de menstruatiecyclus’. De oestrogeenproductie stopt niet van de een op de andere dag, maar de afgifte wordt als het ware steeds onregelmatiger. Een vervelend fenomeen want ons lichaam vaart wel bij een constante hoeveelheid van dit hormoon. Het zorgt niet alleen voor de mogelijkheid om kinderen te krijgen, maar ook voor een goede doorbloeding van onze vaten, voor een normale stofwisseling en stevige botten.
Naast het feit dat een tekort aan oestrogeen dus zorgt voor een mindere doorbloeding, waardoor rimpels, maar ook hart- en vaatziekten kunnen ontstaan, ontregelt het het temperatuurcentrum in hypofyse in de hersenen. Vanuit dit centrum wordt de temperatuur in ons lichaam min of meer constant gehouden. Door een plotselinge onverwachte oestrogeenstoot verwijden ineens de bloedvaten, gaat de hartslag omhoog en versnelt de ademhaling. Hierop onderneemt de hypofyse direct actie door de inwerkingtreding van een afkoelmechanisme. Dit gebeurt op onvoorspelbare momenten, maar ook bij stress en opwinding. Zo’n vasomotore aanval duurt meestal maar kort, maximaal een paar minuten, dan heeft de hypofyse door dat het afkoelmechanisme geen nut heeft. Er ontstaat nu tijdelijk een tegenovergesteld effect. Je wordt rillerig en moe.
Fezolinetant
Om het oestrogenenniveau op een contant peil te houden, kunnen medicijnen gegeven worden met daarin oestrogeen. Helaas hebben deze medicijnen niet alleen positieve effecten, maar ze blijken voor een aantal vrouwen schadelijk voor de gezondheid op lange termijn. Zo neemt het risico op borstkanker toe en ook de kans op het krijgen van hart- en vaatziekten. Daarom zijn er studies opgestart om te onderzoeken of er ook medicijnen zonder hormonen kunnen worden toegediend die hetzelfde effect hebben.
Inmiddels is een medicijn genaamd fezolinetant (een neurokinine) getest onder een flink aantal vrouwen en zijn de eerste uitkomsten veelbelovend. De vrouwen, allen behept met flinke vasomotore klachten, kregen het medicijn gedurende twaalf weken toegediend. Bij meer dan 80% werd een afname van meer dan 50% van de klachten genoteerd. Sommigen gaven aan lichte bijwerkingen te ervaren, zoals hoofdpijn, misselijkheid en diarree, maar over het algemeen was men zeer tevreden.
Verder onderzoek zal moeten uitwijzen of dit medicijn in de toekomst vrouwen zonder al te veel problemen van stevige overgangsklachten af kan helpen. Of er bijwerkingen zijn op lange termijn en wat de consequenties zijn voor het lichaam als een dergelijk medicijn langere tijd geslikt wordt. We houden je op de hoogte!
